رونق اقتصادی با عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای

ابوالفضل صدقی گفت: چشم انداز خوبی برای سیاست خارجی و اقتصاد ایران پس از دائمی شدن عضویت کشورمان در سازمان همکاری شانگهای مورد انتظار است و این مسئله ایران را در دور زدن تحریم ها بیش از پیش کمک خواهد کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ ابوالفضل صدقی کارشناس و پژوهشگر مسائل سیاسی در گفتگو با مرآت، با اشاره به این که یکی از اهداف مهم دولت سیزدهم در سیاست خارجی عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای بوده است؛ عنوان کرد: در شرایطی که اروپا و آمریکا با ادامه و اعمال تحریم‌ها پای خود را بر گلوی ملت ایران می فشارند، عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای می تواند بر گسترش مراودات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران با کشورهای همسایه، کشورهای مستقل و مشترک المنافع اثر بسیار مثبتی داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کارشناس مسائل بین‌الملل در ادامه با بیان این که شرط عضویت دائم ایران پذیرش قواعد و تعهدات مطرح شده از سوی سازمان همکاری شانگهای است؛ اظهار کرد: با توجه به مزایای فراوان عضویت ایران در عضویت دائم این سازمان همکاری، رأی مثبت مجلس به امضای تعهدات جهت عضویت در سازمان همکاری شانگهای، قابل پیش بینی و بدیهی است زیرا این مسئله در کشور از مدت ها قبل مورد بررسی و کارشناسی قرار گرفته بود.

وی افزود: پیش بینی شده پس از دائمی شدن عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای موضوع استفاده از یک ارز منطقه‌ای توسط کشورهای مورد انتفاع این سازمان جامه عمل پوشیده و کشورهای عضو در تجارت خود از سلطه دلار بر اقتصاد کشورهای منطقه خارج شوند.

صدیقی با اشاره به این که بخش زیادی از مشکلات اقتصاد خارجی ما با عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای حل خواهد شد؛ اذعان کرد: چشم انداز خوبی برای سیاست خارجی و اقتصاد ایران پس از دائمی شدن عضویت کشورمان مورد انتظار است و عضویت در این سازمان همکاری، ایران را در دور زدن تحریم ها بیش از پیش کمک خواهد کرد.

این پژوهشگر مسائل بین الملل با بیان این که عضویت در سازمان همکاری شانگهای در اهداف سیاست خارجی دولت تدبیر موضوع مهمی به شمار نمی‌رفت؛ ابراز داشت: به علت اشتیاق کمتری که دولت پیشین برای عضویت در این سازمان همکاری داشت؛ علی‌رغم تمایل ظاهری که دولت تدبیر از خود نشان می داد؛ بستری برای دائمی شدن عضویت ایران به وجود نیامد و این موضوع با روی کار آمدن دولت مردمی آیت الله رئیسی و تغییر مواضع سیاست خارجی ایران  در ایفای نقش در منطقه و ارتباط با  کشورهای همسایه جامه عمل به خود پوشید.

وی با اشاره به استقبال بی سابقه کشورهای عضو و تاثیرگذاری مانند روسیه و چین از عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای، تصریح کرد: اکنون دیگر همسایگان و بخصوص کشورهای استراتژیک منطقه از عزم جدی ایران در ایجاد تعامل و ارتباط موثر با کشورهای منطقه آگاه شده و همین مسئله دلیل تمایل آنان به برقراری روابط گسترده و پایدار با ایران است.

صدیقی در ادامه بیان کرد: تمام تلاش نظام سلطه و کشورهایی که در کنار آمریکا ایستاده اند این است که جمهوری اسلامی را تحت فشار تحریم قرار داده و از رهگذر عدم تاب آوری مردم، نظام را مجبور به پذیرش خواسته های آمریکا کنند اما با عضویت کشورمان در مجامع ای مانند سازمان همکاری شانگهای این فشارها تا حد بسیار زیادی بی‌اثر و اقتصاد ایران رشد قابل ملاحظه ای پیدا خواهد کرد.

این پژوهشگر مسائل سیاسی با اشاره به اهمیت منطقه خاورمیانه برای ابرقدرت های جهان، اظهار داشت: چین به عنوان ابرقدرت نوظهور دنیا در این منطقه به دنبال یک شریک استراتژیک مطمئن بوده و کشور ما به لحاظ ویژگی هایی که دارد بهترین گزینه برای چین محسوب می‌شود به همین جهت برقراری روابط سیاسی و اقتصادی پایدار با ایران برای چین ضروری به نظر می رسد.

وی در پایان افزود: آمریکا پس از استفاده از راهکارهای متعدد نظامی و فرهنگی، به عنوان آخرین راهکار از تحریم و جنگ اقتصادی برای شکست ایران استفاده می کند لذا هر چقدر که اقتصاد ایران از اقتصاد غرب جدا شده و به اقتصاد کشورهایی مانند چین، هند، روسیه، برزیل و… نزدیک تر شود فشار تحریم‌ها نیز کمرنگ تر خواهد شد.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: سازمان همکاری شانگهای دائمی شدن عضویت اقتصاد ایران عضویت ایران سیاست خارجی عضویت دائم تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۴۱۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/